Ζούμε σε ένα κόσμο όπου κάθε συζήτηση έχει την προοπτική να εξελιχθεί σε διαφωνία. Από μελέτη που έγινε σε 10.000 Αμερικανούς ενήλικες, βρέθηκε ότι αυτή την στιγμή είμαστε πιο πολωμένοι και διαιρεμένοι από ποτέ πριν στην ιστορία, που σημαίνει ότι δεν ακούμε τον άλλον. Και είναι λιγότερο πιθανό να συμβιβαστούμε, που σημαίνει πάλι ότι δεν ακούμε τον άλλον. 

Μια συζήτηση απαιτεί μια ισορροπία μεταξύ ομιλίας και ακρόασης και κάπου στην πορεία χάσαμε αυτή την ισορροπία.  Σε ένα ποσοστό ευθύνεται η τεχνολογία.  Περίπου το 1/3 των εφήβων στέλνουν πάνω από 100 μηνύματα την ημέρα.  Και στην πλειοψηφία τους, θα προτιμήσουν να στείλουν μήνυμα στους φίλους τους, αντί να τους μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο. Τα παιδιά ασχολούνται ώρες κάθε ημέρα με ιδέες, παιχνίδια και τους φίλους τους, μέσω οθονών.  Έτσι σπάνια έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν την διαλεκτική ικανότητα.  Οπότε πιθανά θα πρέπει να αναρωτηθούμε: «Υπάρχει  κάποια πιο σημαντική δεξιότητα του 21^ου αιώνα από το να μπορούμε να διεξάγουμε διαπροσωπικές λογικές, επιδέξιες, συζητήσεις»;

Να συζητάμε με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, ανθρώπους που μπορεί να απεχθανόμαστε ή να μας αρέσουν, φτωχούς ή πλούσιους, μορφωμένους ή όχι, διαφορετικών αντιλήψεων και εθνικοτήτων, ανθρώπων  που μπορεί να διαφωνούμε πλήρως και παρ’ όλα αυτά να μπορούμε να κάνουμε μια σπουδαία συζήτηση μαζί τους. Το είδος της συζήτησης που φεύγεις με μία αίσθηση ολοκλήρωσης και έμπνευσης, ή αισθάνεσαι σαν να έχεις κάνει μια πραγματική επαφή ή ότι σε έχουν καταλάβει απόλυτα.

Παρακάτω θα σας αναφέρω 10 βασικούς κανόνες που θα σας βοηθήσουν να μάθετε να συζητάτε καλύτερα, πιο εποικοδομητικά, χωρίς να σπαταλάτε χρόνο, χωρίς να βαριέστε και κυρίως, χωρίς να προσβάλλετε τον άλλον:

Κανόνας 1ος:  Μην κάνετε πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

Μάθετε να είστε παρόντες σε εκείνη την στιγμή.  Μην ασχολείστε με το κινητό σας, ή να κόψετε σαλάτα, ή να βρείτε τα κλειδιά σας.  Μην σκέφτεστε τι θα φάτε το βράδυ, ή τον καυγά σας με τον συνάδελφο στο γραφείο. Αν θέλετε να φύγετε από την συζήτηση, απλά φύγετε.  Αλλά μην είστε μισοί εκεί και μισοί αλλού.

Στους καιρούς που διανύουμε, της αυξανόμενης ανεργίας, της ύφεσης και της αβεβαιότητας, ο χώρος της δουλειάς μας μπορεί να μας στρεσάρει.

Ενδέχεται να περιμένουν από εμάς να αποδώσουμε παραπάνω από ότι είμαστε ικανοί. Ακόμα μπορεί να αισθανθούμε καταβεβλημένοι από την αβεβαιότητα για την μελλοντική πορεία μας στον χώρο της εργασίας μας.

Ένας άνθρωπος μπορεί να τρομοκρατηθεί από ένα αντικείμενο ή μια κατάσταση και σαν αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι να απομακρυνθεί για να την αποφύγει.

Μερικές φοβίες μπορούν να χαρακτηρισθούν σαν «απλές φοβίες» διότι σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση. Αυτές μπορεί ν’ αποτελούν, την φοβία για τις αράχνες (αραχνοφοβία), την φοβία για τα ύψη (υψοφοβία), την φοβία να πετάξει κανείς με αεροπλάνο, κτλ.

Η αποφυγή του αντικειμένου ή της κατάστασης που μας φοβίζει ενδέχεται να σοβαρέψει την φοβία μας και να καταλήξει να επενεργεί αρνητικά σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Ενώ οι συνάνθρωποι μας θεωρούν το αντικείμενο ή την κατάσταση του φόβου μας ακίνδυνη, το άτομο που υποφέρει από την φοβία νιώθει απομονωμένο.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις μπορεί να αποβούν δύσκολες ακόμα και στις καλύτερες στιγμές. Μερικές φορές το να σχετιστείς με κάποια άτομα, είτε αυτά είναι ο σύντροφος σου, είτε οι γονείς σου, ή το παιδί σου, ή οποιοσδήποτε άλλος κοντινός συγγενής ή φίλος, μπορεί να σου είναι πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατον.

Ο αλκοολισμός είναι ασθένεια που παρουσιάζει τα εξής τέσσερα συμπτώματα:

1. Διακαή πόθο: Σφοδρή δίψα και λαχτάρα για ποτό.

2. Χάσιμο ελέγχου: Από την στιγμή που κάποιος ξεκινάει να πίνει, του είναι αδύνατο να σταματήσει.

3. Φυσική εξάρτηση: Στερητικά συμπτώματα, όπως ναυτία, εφίδρωση, τρέμουλο και άγχος με το που σταματάνε να πίνουνε.

4. Εθισμό: Ανάγκη να καταναλώνει μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ προκειμένου να «φτιαχτεί».